De woedende stilte in onze hoofden speelt ons parten Al tijden praten we niet meer, we zijn niet meer bij machte Teveel spanning opgebouwd maar geen kans om ons te uiten Zelfs ruzie doorbreekt de stilte niet, verwijten komen niet meer naar buiten Ik hoor je niet ook al probeer je iets te zeggen Deze stilte overdonderd me het is moeilijk uit te leggen. Diep in mezelf weet ik, de verbinding is verbroken De communicatie tussen ons is al tijden van geluid verstoken Ik verzend mijn signalen wel maar iets houdt ze tegen Het is geruis op onze lijn waarin de woorden blijven zweven Van zender en ontvanger is al lang geen sprake meer Onze stations zijn verlaten, maar in mijn hoofd gaat het tekeer Er heerst radiostilte, geen geluid meer door de ether Ik probeer je te bereiken maar kan jouw stilte niet verbreken We zitten nu als stoorzenders elkaars kanaal te storen We schreeuwen zwijgend naar elkaar maar het te stil om iets te horen Ik moet mijn station verplaatsen om mijn drukke hoofd te legen Ver weg van de stilte ik wil dat het geluid weer gaat leven Ik ga weg uit jouw stilte, op naar een nieuwe dimensie Om mijn signalen uit te zenden op een andere frequentie Er heerst radiostilte, geen geluid meer door de ether Ik probeer je te bereiken maar kan jouw stilte niet verbreken
Ik droom dan dat ik daar ben, ik zie
straten en huizen en rivieren, ik praat en lach met de mensen, ik voel me thuis.
Ik ben nieuwsgierig naar
Suriname
Dat komt omdat een deel van mijn geschiedenis in
Suriname ligt.
Natuurlijk, ik zoek veel op internet en
zo ben ik al achter een aantal dingen gekomen die ik nog niet wist.
Mijn familienaam is een Luxemburgse of
Duitse naam. Niet verwonderlijk omdat er naast Nederlanders ook veel Duitse en
andere Europese kolonisten in Suriname woonden.
Veelal droegen de plantages die de Duitsers
bezaten ook Duitse namen, zoals de plantage waar mijn voorvaderen hebben
geleefd: Berlijn
Plantage Berlijn aan de Parakreek waar
mijn voorvaderen uit vermoedelijk Ghana werden gedropt en als slaven moesten
werken.
Voor zover ik kan zien was plantage Berlijn
een suikerplantage.
Plantage Berlijn bestaat nog steeds en
wordt onderhouden door de nazaten van de slaven die er hebben gewoond. De
plaats waar het ligt heet ook Berlijn.
Je kunt er ook overnachten en zo een beetje een idee krijgen hoe het leven was op een plantage, voor zover dat mogelijk is.
Toen de slavernij werd afgeschaft, zijn
veel bewoners naar Paramaribo vetrokken en naar andere delen van Suriname. Mijn
familienaam komt dan ook vrijwel overal in Suriname voor.
Op een dag ga ik naar Suriname toe. Naar
het land van mijn opa.
Ik wil met eigen ogen zien waar mijn opa
en zijn voorvaderen hebben geleefd
Ik wil op dezelfde grond lopen als waar
zij hebben gelopen, en in de dezelfde rivier zwemmen als waar zij zwommen.
En ja, ik wil zeker een bezoek brengen
aan plantage Berlijn, daar waar mijn Surinaamse geschiedenis is begonnen.
Ik was een jaar of 18 toen ik voor het
eerst van Clarence Seedorf hoorde. Er gingen geruchten dat er een hele
bijzondere jeugdspeler bij Ajax voetbalde. Eigen kweek noemen ze dat.
Mijn aandacht werd pas echt getrokken
toen ik hem op 16-jarige leeftijd zag debuteren in Ajax-1. 16 jaar! De jongste
debutant ooit bij Ajax. Ik kon het bijna niet geloven, wat een souplesse, wat
een kracht schuilde er in dat lichaam. Sterk en snel aan de bal was hij. Het
verbaasde me toen echt dat een jongen van 16 al zo goed mee kon komen in het 1e
elftal.
De verbazing sloeg al snel om in
verwondering, Clarence speelde zijn spel alsof hij altijd al in de basis stond,
verdedigend, aanvallend, hij beheerste echt alle facetten van het hedendaagse
voetbal. Ja een echte Godenzoon.
Midden jaren 90 zat ik steevast voor de
buis, ik ging nog niet naar het stadion toen. De zegetocht van Ajax staat nog
op mijn netvlies gebrand. Wat een team, en wat speelde Clarence goed.
Landskampioenschappen, bekers, schalen,
echt alles werd er gewonnen.
Ik vond het jammer dat Clarence al op
vroege leeftijd weg ging bij Ajax. Maar hij was al vroeg volwassen en zoals hij
zelf een keer in een interview zei, hij was er klaar voor.
Zijn wegen gingen langs clubs die
iedereen tot de verbeelding spreken; Sampdoria, Real Madrid, Inter en Milan.
Bij iedere club waren ze blij met zijn komst en roemden zij hem om zijn inzet,
mentaliteit en kracht.
Ook buiten het veld werd en word hij
geroemd om zijn persoonlijkheid, uitstraling en vriendelijkheid. Deze jongen is
wars van ster allures en blijft zichzelf.
Deze Clarence is maatschappelijk betrokken en dat siert hem, hij geeft
om kansarmen zo te zeggen. Via zijn eigen stichting Champions for Childeren
probeert hij hen te steunen. Ik vind het altijd mooi om te zien dat sporters
die miljoenen verdienen met hun sport, niet alleen aan zichzelf denken maar
weten dat er ook een andere wereld is waar armoede heerst.
Voor zijn sportieve en maarschappelijke
betrokkenheid heeft hij de onderscheiding van Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
gekregen, een grote en belangrijke onderscheiding.
Na Ajax veroverde Clarence nog eens 3 Champions League titels; 1x met Real Madrid en 2x met Milan. Ik zie
hem nog juichen na de 4e Champions League titel, net zo blij als met
de 1e keer dat hij de cup met de grote oren in zijn handen hield.
Prachtig om te zien.
Als enige Nederlander heeft hij met 3
verschillende clubs de Champions League gewonnen.
Bij Milan heeft hij inmiddels de
heldenstatus bereikt, zijn bijnaam Il
Presidente zegt genoeg. Ook kreeg
hij rugnummer 10 wat het ultieme rugnummer is in de voetballerij, Maradona
droeg nummer 10, Messi draagt het ook. Toen Ronaldinho van Barcelona naar Milan
werd getransferteerd dacht iedereen dat Ronaldinho rugnummer 10 kreeg. Immers dat
droeg hij in Barcelona ook. Niemand, echt niemand binnen AC Milan dacht er ook
maar een seconde over na. Het stond vast dat Seedorf gewoon met 10 bleef
spelen.
Wat ik wil zeggen is dat Seedorf bij
zijn clubs wel het verdiende respect kreeg en krijgt, wat hij in het Nederlands
elftal nooit echt heeft gehad. 87 Interlands is veel te weinig voor een speler
van zijn kaliber. Ja, hij heeft een aantal minder goede wedstrijden gespeeld in
Oranje, en ja heeft 2 of 3 penalty’s gemist. So what?? Dat overkomt iedere
grote voetballer wel eens. En ja misschien had de bondscoach een keer lef
moeten hebben en een team om Seedorf heen moeten bouwen. We zullen het nooit
weten, met zijn 36 jaar is dit misschien wel zijn laatste seizoen.
Het zal zwaar worden om naar een Milan
te moeten kijken zonder Clarence, zonder deze grote voetballer.
Ondanks zijn fantastische carrière blijf
ik het jammer vinden dat hij in Nederland niet de waardering krijgt die hij
verdient. Die hij in het buitenland wel krijgt.
Het is jammer maar waar, Nederland heeft
geen traditie in het eren van haar sporthelden.
